Duygularımı Sömürüyorum!

bendeki değerleri ele geçirmek ve yok etmek için her yola baş vururlar, kuşkusuz...

İyi bilirim bana benden daha büyük dost ve düşmanın kendimden başkası olmadığını... Yine de birilerine güvenmek isterim; bunun için hoşgörü ve anlayışımı esirgemem...

Beni bana bırakmazlar ki kendimi bulayım ve güçleneyim...



Acılarım, ağrılarım, sızılarım
Hiç dinmiyor; onlar benim has dostlarım...
Arzularım, isteklerim, heveslerim
Tükeniyor; ne yapayım, ne diyeyim...

Sanmayın ki kendimle dövüşüyorum;
Aldırmayın sözlerime, düşlüyorum...
Hep teselli arardık en zor demlerde
Bile, yılmazdık gamlarda kederlerde...

Paylaşırdık aşımızı suyumuzu;
Anlaşırdık, pek bilirdik huyumuzu...
Hiç kölesi olmadık çıkarımızın;
Hep ödedik diyetini kahrımızın...

Doğal, içten ve güçlüydü arayışlar;
Asla incitmezdi dostça uyarışlar...
Değişen zaman değil, inan ki insan;
Farkındayım, yoksa hâlim pek yaman...

Soluklanırım kilometre taşında;
Umutlanırım, dost ve düşman karşımda...
Sevmesem de bakıyorum bir aynaya;
Belki de gerek yok dertleri saymaya...